Studia mają na celu ukierunkowanie osób z przygotowaniem logopedycznym na neurologopedyczną rewalidację chorych z zaburzeniami mowy o podłożu neurologicznym. Pozwalają zdobyć kompetencje i sprawności niezbędne w procesie diagnozowania i terapii zaburzeń komunikacji językowej uwarunkowanych zmianami w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym.
Studia przygotowują do zawodu neurologopedy (kod: 229403 - rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 07 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania) zgodnie z którym, logopeda wykonuje specjalistyczne badania neurologopedyczne, analizuje ich wyniki oraz dokonuje diagnozy osób z zaburzeniami mowy wynikającymi z uszkodzenia centralnego układu nerwowego; prowadzi rehabilitację i terapię pacjentów z zaburzeniami głosu, z chorobami psychicznymi, po udarach i innych wypadkach; prowadzi ćwiczenia usprawniające mowę w poradniach foniatrycznych, sanatoriach, szkołach i przedszkolach o profilach specjalnych.
Absolwent studiów będzie posiadał wiedzę z zakresu m.in.: neurologii, foniatrii i audiologii, pozwalającą łączyć zagadnienia logopedyczne z medycznymi zgodnie z najnowszą wiedzą neurologopedyczną, neurologicznych, foniatrycznych i audiologicznych determinant rozwoju i zaburzeń komunikacji językowej, mózgowej organizacji funkcji językowych oraz psychologicznych i kognitywnych podstaw rozumienia i produkcji mowy, zaburzeń mowy pochodzenia korowego, podkorowego i psychogennego u dzieci i osób dorosłych, medycznych, psychologicznych i pedagogicznych uwarunkowań diagnozy i terapii neurologopedycznej, metodyki postępowania neurologopedycznego z uwzględnieniem neuroobrazowania, farmakoterapii i alternatywnych metod komunikacji,
Absolwent uzyska umiejętności m.in: rozpoznawania najważniejszych, z punktu widzenia zaburzonej komunikacji językowej, chorób neurologicznych, foniatrycznych i problemów audiologicznych, rozpoznawania, różnicowania i diagnozowania zaburzeń komunikacji językowej o etiologii korowej, podkorowej i psychogennej u dzieci i osób dorosłych, prowadzenia diagnozy neurologopedycznej u dzieci i osób dorosłych, opracowania programu i prowadzenia efektywnej terapii neurologopedycznej modyfikując swoje działania adekwatnie do aktualnego stanu pacjenta, analizowania wyników specjalistycznych badań neurologicznych, psychologicznych i psychiatrycznych oraz organizowania współpracy z innymi specjalistami zajmującymi się pacjentem z zaburzeniami mowy, wykorzystywania i integrowania wiedzy teoretycznej z zakresu logopedii, medycyny (neurologii, foniatrii, audiologii), językoznawstwa, psychologii, oceniania przydatności i odpowiedniego wykorzystania alternatywnych metody komunikacji w terapii neurologopedycznej, współpracy z osobami z najbliższego otoczenia pacjenta (rodzina, opiekunowie).